Recuerda, cuerpo

César me manda una cadena de poemas: vale. Elijo uno que me descubrió su bella esposa María: Recuerda, cuerpo, de Kavafis. Hoy dedicado a Kirie Yanis Varoufakis.

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στη φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Cuerpo, recuerda no solo cuánto fuiste amado,
no solo las camas en las que te acostaste,
sino también aquellos deseos que por ti
claramente brillaban en los ojos,
y temblaban en la voz; y algún
obstáculo casual los hizo vanos.
Ahora que todo está ya en el pasado,
parece casi como si a los deseos
aquellos te hubieses entregado; cómo brillaban,
recuerda, en los ojos que te miraban;
cómo temblaban en la voz, por ti: recuerda, cuerpo.