Body, remember

My friend César sends me a chain of poems: OK. I chose one that his gorgeous wife discovered for me: Body, remember, by Kavafis. Today, with a hat-tip to Kirie Yanis Varoufakis.

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στη φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Body, remember not just how much you were loved,
not simply those beds on which you have lain,
but also the desire for you that shone
plainly in the eyes that gazed at you,
and quavered in the voice for you, though
by some chance obstacle was finally forestalled.
Now that everything is finally in the past,
it seems as though you did yield to those desires ―
how they shone, remember, in the eyes that gazed at you,
how they quavered in the voice for you ― body, remember.